Özün Seyahati

Âlevin nûrunda kalbim en karanlık yerdedir

Ne tuhaf, ziyâdan ıraksam karanlık incelir

İncelir içimde hasret, işte korkulan budur

Bu halat koparsa şâyet, rûh denizde kaybolur

Kaybolursa gerçi rûh, yel dest olur dalgaysa târ

Denizin bağrında artık baht ve musîkî yatar

Yatar üçkâğıtçı pîr, baş döndüren sofrasına

Çemberin ters şâhı lütfedip mey uzatır bana

Bana deryâ çemberinde bir kapıdan bahseder

Karşılık ister makasla, mumdan âlev kesilir

Kesilir mumun başı, Refîk yakar kandîlleri

"Yolun aydınlık, su durgun haydi sâlik ileri"

Aruz Ölçüsü: -.--/-.--/-.--/-.-